Bardzo wiele angielskich słów kończy się na końcówkę -ed. Mogą nie tylko znaczyć zupełnie co innego, ale należeć również do różnych kategorii gramatycznych. Dlatego przeczytaj jak, kiedy i po co w języku angielskim dodajemy końcówkę -ed.
Zasadniczo w języku angielskim końcówkę -ed dodajemy w dwóch sytuacjach:
- Końcówkę -ed dodajemy gdy chcemy stworzyć formę przeszłą angielskiego czasownika regularnego.
- W niektórych angielskich przymiotnikach.
Zacznijmy od tego jednak, jak to w ogóle się robi.
Jak dodajemy końcówkę -ed do angielskich czasowników?
Język angielski jest tu naprawdę prosty!
Bierzemy dowolny czasownik w jego podstawowej, słownikowej formie (bezokolicznik) i doklejamy do niego końcówkę –ed.
paint + ed = painted
[malować + końcówka ed = malował, malowała, namalowany]
I już!
Na przykład:
- grać: play -played
- oglądać: watch – watched
- uczyć się: learn-learned
- używać: use-used
- kończyć: finish-finished
Zwróć tylko uwagę na pisownię (spelling) czasowników z końcówką –ed:
- Jeśli czasownik kończy się na -e to nie robimy dwóch ee na końcu, tylko jedno kasujemy – czyli dodajemy samo -d
- tańczyć: dance-danced
2. Jeśli czasownik kończy się na -y to ostatnią literkę zamieniamy na –ied
- spieszyć się: hurry-hurried
3. Jeśli krótki czasownik kończy się na spółgłoskę, to ją podwajamy:
- zatrzymywać (się): stop-stopped
Generalnie sprawa jest tu dużo prostsza niż w przypadku angielskich czasowników nieregularnych, które po prostu trzeba wyuczyć się na pamięć.
Regularna forma przeszła angielskich czasowników ma końcówkę -ed
W ten sposób utworzoną, tak zwaną regularną, przeszłą formę czasownika wykorzystać możemy teraz w zdaniach w czasach past simple, present perfect oraz w stronie biernej.
Czasowniki z końcówką -ed w zdaniach w czasie past simple:
- When I was a boy I played football. (Gdy byłem chłopcem, grałem w piłkę nożną.)
- I used this technique and it worked very well. (Zastosowałem tę technikę i zadziałała bardzo dobrze.)
Czasowniki regularne z dodaną końcówką -ed wykorzystamy również w czasie przeszło-teraźniejszym present perfect.
- I have finished my work. (Skończyłem swoją pracę.)
- I have watched her carefully. (Uważnie się jej przyjrzałem.)
Oraz w stronie biernej różnych czasów
Strona bierna czasu present simple: My work is finished. (Moja praca jest ukończona.)
Strona bierna czasu past simple: My work was finished a year ago. (Moja praca została skończona rok temu.)
Oraz w present perfect passive: My work has been finished. (Moja praca została skończona.)
Końcówka -ed w angielskich przymiotnikach
Bardzo wiele angielskich przymiotników (adjectives) kończy się końcówką –ed.
Na przykład:
- bored – znudzony
- used – używany
- finished – skończony
Zwróć uwagę, że w języku angielskim czasownik wygląda identycznie jak przymiotnik: used równie dobrze znaczyć może „użył” jak i „używany”!
Kiedy końcówka -ed a kiedy -ing?
A co z takim słówkiem jak boring? To przecież też jest przymiotnik!
Znowu mamy tu dwa tematy:
Końcówka -ed i -ing w angielskich przymiotnikach
Co ciekawe, ten sam czasownik może przeistoczyć się w dwa podobne, jednak różne przymiotniki.
Na przykład czasownik to bore czyli „nudzić, zanudzać” może stać się:
- bored – znudzony
- boring – nudny
To spora różnica czy powiemy:
- I’m bored. (Jestem znudzony = Nudzi mi się.)
czy
- I’m boring! (Jestem nudny!)
Popularnym błędem jest też mylenie:
- I’m interested in… – Jestem zainteresowany…
- I’m interesting. – Jestem interesujący.
Końcówka -ed i -ing w angielskich czasach simple & continuous
Można powiedzieć, że w języku angielskim są dwa rodzaje czasów: proste (simple) i ciągłe (continuous).
Jak już widzieliśmy powyżej końcówkę -ed znajdziemy w niektórych z tych prostych czasów:
Past simple: I walked home. (Poszedłem do domu piechotą.)
Present perfect simple. I haven’t walked for ages! (Całe wieki nie spacerowałem!)
Jeśli zamiast końcówki -ed do czasownika dodamy końcówkę -ing otrzymamy jego formę ciągłą, używaną w czasach typu continuous kładących nacisk na aktywność a nie na efekt.
Present continuous: I’m walking now. (W tej chwili spaceruję.)
Past continuous: She was walking. (Ona szła spacerem.)
Present perfect continuous: I have been walking for two hours. (Idę już od dwóch godzin.)
Ale końcówka -ing to już trochę inna historia!
Wymowa końcówki -ed
Generalnie naszą końcówkę -ed wymawia się na trzy różne sposoby – jako coś na kształt polskiego „d”, „t” i „yd” (nie daj się zmylić zapisowi fonetycznemu [ɪd] – tam nie ma żadnego „i”). Końcówki -ed nie wymawiamy jej natomiast jak by się aż prosiło, czyli tak jak imię Ed.
Teoria jest tu dosyć pogmatwana i na pewno nie będziecie mieli czasu pamiętać podczas rozmowy, którą ze skomplikowanych regułek zastosować. Po prostu trzeba się z tym osłuchać – ale dla dociekliwych w poniższym filmiku oprócz poprawnej wymowy końcówki -ed w jej wszystkich trzech odsłonach, znajdziecie również wyjaśnienie teoretyczne zasad wymowy końcówki –ed.
Ćwiczenia z angielską końcówką -ed i nie tylko
Skoro znasz już całą teorię, pora zabrać się za praktykę!
Naprawdę nie da się nauczyć angielskiego z książki. Ile słówek nie wykujemy, jeśli nie zaczniemy mówić, zawsze słowa będą stawać nam kołkiem w gardle.
Dlatego tak ważna jest praktyka i ćwiczenie mówienia, nauka gardłem a nie tylko oczami!
Co ciekawe dziś uczyć się w ten sposób możesz również z komputerem. Dzięki zastosowaniu technologii rozpoznawania mowy na kursie języka angielskiego Speakingo możesz rozmawiać przy użyciu wszystkich potrzebnych Ci słów i gramatyki, które stopniowo wprowadza starannie zaplanowany program dydaktyczny, a komputer czy telefon słucha Cię, chwali, a w razie potrzeby poprawia.
Bez stresu i bez wychodzenia nawet z domu!
Zresztą najlepiej przekonaj się o tym sama lub sam – bez żadnych zobowiązań!
Czy wiesz już kiedy dodajemy końcówkę -ed w języku angielskim? Jeśli masz jakieś pytania to zadaj je śmiało w komentarzach – chętnie odpowiem!
Zapisz się na kurs języka angielskiego online Speakingo!
Chcesz rozumieć Anglików? Zacznij mówić jak oni!
